De rol van verpakkingen gevaarlijke stoffen onderschat?

Verpakkingen bepalen het lot van gevaarlijke stoffen tijdens het transport en de opslag, maar ook dat van werknemers die er door lekkage mee in contact komen. Om dit te voorkomen, zijn er lang geleden al voorschriften op UN niveau vastgelegd. In de praktijk blijkt de sector de rol van verpakkingen op de veiligheid van zendingen met gevaarlijke stoffen echter te onderschatten.

In de sector bestaan drie verpakkingsmethoden, waarvan die voor UN verpakkingen de meest gebruikte is. Maar voor de gevallen waarin het niet mogelijk is om de verpakking op de bedoelde/geteste manier te gebruiken, zijn er twee alternatieven. De mogelijkheden voor “Limited Quantity” en “Excepted Quantity” verpakkingen zijn slechts in de hoeveelheidsbeperking wezenlijk anders maar zeker niet als het gaat om de verpakkingskwaliteit.

 

 

 

UN specificatie verpakkingen
Bij een UN verpakking moet vooraf een heel traject worden afgelegd. Een unieke verpakkingsmethode voor het te
versturen product wordt ontwikkeld om vervolgens bij een erkend testinstituut te worden beproefd door onafhankelijke wetenschappers. Afhankelijk van het gebruik van de verpakking speelt hierbij onder meer de val-test een bepalende rol:

testeisen verpakkingen

Daarnaast moet een prototypeverpakking worden onderworpen aan een stapeltest, waarbij een kracht, gelijkwaardig
aan een drie meter hoge stapel identieke verpakkingen, voor een periode van 24 uur moet worden gebruikt.

Limited en Excepted Quantity verpakkingen
Als we de eisen voor de alternatieve methodes vergelijken met de kwaliteitseisen voor UN verpakkingen dan blijkt eigenlijk dat dezelfde kwaliteitseisen van toepassing zijn. Naast de overige algemene-, en specifieke verpakkingsvoorwaarden moet elke gebruikte/aangeboden verpakkingsmethode uiteindelijk zijn beproefd met ten minste een val- en stapeltest. Het verschil met UN verpakkingen is echter dat de gebruiker dit zelf kan doen.
Naast de beperking slechts een combinatieverpakking te kunnen gebruiken (binnen-, buitenverpakking), moet het
prototype bij Limited Quantity verpakkingen een valtest vanaf een hoogte 1.2 meter kunnen overleven, op een
zijde die het meest waarschijnlijk schade zal opleveren. De valhoogte voor het prototype in het geval van de Excepted Quantity methode bedraagt maar liefst 1.8 meter. De stapeltesten zijn in beide gevallen gelijk aan die bij de UN verpakking. Tot zover de theorie die bij zendingen vanaf een fabrikant of in de oorspronkelijke fabrieksverpakking aardig overeenkomt met de praktijk.

Maar in het geval van luchtvracht in een kleinere hoeveelheid (monsters van producten), en dus niet altijd in de
oorspronkelijk beproefde verpakking, gaat het vaak mis. Een verpakking met een UN opdruk wordt bemachtigd en men
denkt daardoor aan alle voorschriften te voldoen. De rest van de keten vraagt niet naar een UN testrapport en beoordeelt slechts aan de hand van de aangebrachte merken en etiketten. En zo is er dus niemand die zich afvraagt of de kwaliteit correspondeert met de gestelde eisen…..

 

door Gilbert de Chauvigny de Blot
www.I4Safety.nl

 

 

.

Be the first to comment on "De rol van verpakkingen gevaarlijke stoffen onderschat?"

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*