Ketenintegratie door middel van digitale data-uitwisseling tussen de logistiek partijen. Schiphol doet ‘het’ door middel van green fast-lanes en de Rotterdamse haven onder meer met ladinginformatie 2.0. Een stap verder dan deze keteninitiatieven is het NLIP (Neutraal Logistiek Informatie Platform) een initiatief dat een platform faciliteert dat de verschillende landelijke informatiesystemen op gebied van logistiek met elkaar laat communiceren. Maar voordat het eenmaal zover is…..

Een hoog kwalitatief netwerk met als doel het verbeteren van de concurrentiepositie van de Nederlandse mainports. Dat is het abstracte doel van een dergelijk initiatief als deze. Concreet betekent dit tijdwinst op zowel reistijd als wachttijden, betere planning en daardoor hogere beladingsgraden. Daarnaast wordt alles hierdoor uitgevoerd met een drastisch gereduceerde foutgevoeligheid van wege eenmalige registratie van de transportgegevens en meervoudig gebruik hiervan. Die voordelen levert NLIP ons  dus op. Maar tegen welke prijs? Er zijn namelijk nog best enkele kanttekeningen vanuit het perspectief van de freight forwarder te plaatsen.

Projecten ter bevordering van de ketenintegratie worden meestal onder begeleiding van de overheid uitgedacht door brancheorganisaties, grote verladers, kenniscentra, mainports, port communities en carriers. Maar welke rol is er nu weggelegd voor die partij die deze integratie van oudsher uitvoert, de freight forwarder? Het lijkt erop dat deze als eerste slachtoffer gaan worden van deze tendens en vooraan op het hakblok staan van het MKB segment. Om te overleven zal deze partij moeten innoveren en zich een onvervangbare rol in de keten moeten durven toe-eigenen.

Echter, afhankelijk van logistieke softwareproviders en met weinig tot geen mogelijkheden voor investeringen in tailormade technologie wordt dit een lastige taak.  Ook rijst de vraag of de bestaande softwarehuizen het tempo van nieuwe technologische ontwikkelingen kunnen volgen. In veel gevallen slepen ze de ballast van de recessiejaren met zich mee waarin weinig is geïnvesteerd in productontwikkelingen. Bovendien bevinden zich onder de nieuw ontwikkelde gebruikersinterfaces (GUI) nog steeds de oude technologieën van weleer. Buiten deze interne problemen, zijn er ter bevordering van ketendigitalisering ook andere partijen die door middel van eigen software logistieke functionaliteiten digitaal gaan aanbieden. De conventionele logistieke softwareaanbieder is geen deelnemer van het nieuwe digitale platform en lijkt slechts te kunnen aansluiten.

Weinig bemoedigende woorden, maar toch zijn er juist in deze tijd wel degelijk kansen voor de freight forwarder. Deze moet alleen openstaan voor nieuwe technologieën zonder hoge investeringssom met gemakkelijk schaalbare kosten, die het zelfs die kleinste ondernemer mogelijk maakt zich te onderscheiden, kortom: de Cloud. Als deze drempel is genomen, kan de investering gaan om waar de echte toegevoegde waarde in zit, namelijk innovatieve software die inspringt op de nieuwe rol van de freight forwarder als spin in het digitale web.

Ruben Barendse
Minerba, partner voor freight forwarders

.