Dit artikel gaat over ketenverantwoordelijkheid en dan vooral gericht op wat dit in de praktijk inhoudt voor de logistieke dienstverlener. Ketenverantwoordelijkheid houdt in dat een bedrijf verantwoordelijkheid dient te nemen voor haar volledige toeleveringsketen.

Ketenverantwoordelijkheid houdt in dat een bedrijf verantwoordelijkheid dient te nemen voor haar volledige toeleveringsketen. Ketenverantwoordelijkheid kun je onderverdelen in:
• Sociale verantwoordelijkheid, denk aan kinderarbeid, slavernij, discriminatie en goede werkomstandigheden.
• Ethische verantwoordelijkheid, denk aan omkoping, corruptie, veiligheid en kwaliteit.
• Milieu verantwoordelijkheid, denk aan gevaarlijke stoffen, energie of afvaltransporten.

Het belang van ketenaansprakelijkheid neemt de laatste jaren steeds meer toe, vooral door de interventie van overheden die meer en meer toezien op een duurzame manier van zakendoen. De overheid verwacht van alle bedrijven (inclusief logistieke dienstverleners!) dat zij onderzoek doen en meteen actie ondernemen, als er zich kwesties voordoen in de toeleveringsketen.

Verantwoord ketenbeheer houdt in dat een bedrijf continu bezig is met het onderzoeken, beheersen en ver- helpen van (mogelijke) misstanden in de keten.
De meest voorkomende risico’s zijn kinderarbeid, slavernij (mensenrechten), corruptie en milieu thema’s. Deze risico’s komen nog veel voor in landen waar dit soort zaken niet goed zijn geregeld, bijvoorbeeld in Oost Europa, het Midden Oosten of Azië.

In de transportsector kun je bij bovenstaande onderverdeling makkelijk voorbeelden geven:
• Het vervoeren van producten zonder duidelijke (veiligheids)afspraken tussen opdrachtgever, klant en transporteur.
• Schijncontructies gedaan door vervoerders die zo gebruik kunnen maken van goedkope Oost Europese chauffeurs, terwijl de dure Nederlandse chauffeurs minder werk hebben en deels thuis moeten zitten.
• Emissies van opslagterminals door het niet nakomen van wettelijke afspraken op het gebied van onderhoud en maximale uitstoot.
• Het slecht onderhouden van transport equipment, waardoor veiligheidsrisico’s ontstaan.
• Het produceren van transport equipment in Oost Europese of Aziatische landen zonder de arbeidsvoorwaarden / kinderarbeid te checken.
• Prijsafspraken tussen verschillende logistieke dienstverleners, met als doel de markt kunstmatig op een bepaald niveau te houden.
• Het lozen van chemische stoffen door een logistieke dienstverlener in de natuur / oceanen, om op deze manier geen additionele kosten voor verwerking te hoeven betalen.
• De mogelijkheid voor chauffeurs om bij het niet betaald krijgen van hun loon, niet alleen hun eigen werknemer aansprakelijk te kunnen stellen, maar ook de opdrachtgever.

Lees het volledige artikel op pagina 25 in Cargo Magazine, klik hier

Cargo magazine kosteloos ontvangen? Klik hier