De aansprakelijkheid in het luchtvervoer is voor Nederland geregeld in het Verdrag van Montreal (VvM) en in titel 16 van Boek 8 van het Burgerlijk Wetboek. In deze bijdrage ga ik in hoofdlijnen in op de contractuele verhoudingen en de regeling van de aansprakelijkheid en besteed ik kort aandacht aan een aantal bijzonderheden.

In de luchtvracht zijn in de regel door het internationale karakter en het voor- en natransport vaak meerdere vervoerders en dienstverleners betrokken. Hierbij kan onderscheid worden gemaakt tussen onder-vervoer en opvolgend vervoer. Bij opvolgend vervoer sluit de afzender één overeenkomst met meerdere elkaar opvolgende vervoerders die ieder een deeltraject uitvoeren. De afzender heeft dus meerdere contractpartners. In de praktijk zal er veelal een luchtvaartmaatschappij zijn waarmee een contract wordt gesloten voor het gehele traject, die op zijn beurt een of meerdere onder-vervoerders inschakelt. In dit geval komt er geen contractuele relatie tot stand tussen de afzender en de ondervervoerder(s). De hoofdvervoerder blijft het primaire aanspreekpunt en dient in te staan voor de onder- en opvolgend vervoerder die het feitelijke vervoer verrichten.

Het onderscheid tussen opvolgend en onder-vervoer is met name van belang om te bepalen welke vervoerder(s) bij schade of verlies van de zending door de afzender en geadresseerde kunnen worden aangesproken. Dit wordt het vorderingsrecht genoemd.

Of er sprake is van opvolgend, dan wel onder-vervoer is niet altijd even duidelijk. In geval van een geschil zal de rechter dit moeten vaststellen aan de hand van hetgeen tussen partijen is afgesproken en partijen over en weer van elkaar mochten verwachten. Uiteraard zal ook naar de luchtvrachtbrief gekeken worden, hoewel deze vaak ook geen aanknopingspunten biedt, vanwege het feit dat nog niet bekend is welke andere vervoerder(s) worden ingeschakeld.

Lees het volledige artikel op pagina 47 in Cargo Magazine, klik hier

Cargo magazine kosteloos ontvangen? Klik hier