Het is een rustige nacht. De halfvolle maan geeft net genoeg licht om de contouren van het land beneden ons goed te kunnen zien. We vliegen op dertien kilometer hoogte boven het oosten van Canada richting Europa. De toestemming van de verkeersleiding om het luchtruim boven de Atlantische Oceaan in te vliegen is net binnen. Samen met copiloot Martijn controleer ik de klaring. Het is precies de route die was aangevraagd. Ook de hoogte en de snelheid die we boven de oceaan zullen moeten aanhouden, is identiek aan ons vliegplan. Als ik weer naar buiten kijk, zie ik de vervaagde resten van de waterdamp die door een vliegtuig voor en boven ons geproduceerd zijn. Gefascineerd blijf ik kijken naar de rookpluim, die door de maan zacht verlicht wordt. Dan gebeurt er iets vreemds. De pluim begint te draaien en te kolken. Ook de kleur verandert van wit naar lichtgroen. Ik herken niet wat ik zie. Bij de laatste medische keuring was er niets mis met ogen, maar het beeld dat ik nu zie, roept twijfels op. De witgroene gloed lijkt naar links weg te waaien. Dan stopt het plotsteling en alles komt nu recht op ons af. Wat is dit? Wat zie ik eigenlijk?

Source: Luchtvaartnieuws